Od wczoraj jestem "szczęśliwym posiadaczem" (i oczywiście czytelnikiem) nowego na polskim rynku wydawniczym czasopisma. A mowa o "Le Monde Diplomatique", pisma, które na świecie jest bardzo dobrze znane z jasno prezentowanych poglądów. Poglądów, które, mówiąc delikatnie, odbiegają nieco od prezentowanej nam, zwłaszcza w neoliberalnych mediach papki i bełkotu na temat "równości szans". Bo, jak pisze jeden z autorów nowego numeru: "(...) tam, gdzie jest równość, nie potrzeba szans, a tam, gdzie potrzeba szans, nie ma równości; jest hazard (...)".
Brakowało mi pisma, które będzie krytykować neoliberalizm piórem wielkich współczesnych myślicieli. W pierwszym numerze można przeczytać teksty m.in. Zygmunta Baumana, Jacques'a Derrida, Ryszarda Kapuścińskiego, Artura Domosławskiego i wielu innych. Charakterystyczną cechą polskiej edycji pisma jest to, że publikowane są tu obok przedruków z francuskiego numeru także teksty naszych rodzimych autorów.
Pismo ma charakter wyraźnie lewicowy i antyneoliberalny i zachwyt z powodu pojawienia się "Le Monde..." na rynku wyraża wiele osób, m.in. redaktorzy "Magazynu Sztuki": "Nareszcie się udało! Od marca w Polsce nowy tytuł prasowy - polska edycja miesięcznika „Le Monde Diplomatique”. Jest nadzieja na przełamanie dychotomicznego dyskursu prawicy i neoliberalizmu. Jest także nadzieja na budowę współczesnego lewicowego języka, a może nawet na podkruszenie wszystkich fobii polskich (autorytaryzmu, antysemityzmu i samczyzmu)."
Pismo jest wyraźnie alterglobalistyczne, w znaczeniu refleksji na temat możliwych innych wariantów globalizacji i sprzeciwia się, jak pisze Zygmunt Bauman "(...) "negatywnej globalizacji" ( czytaj: globalizacji finansów i handlu, informacji i przemocy, przestępczości i bandytyzmu- ale nie instytucji prawnych i politycznych, które mogłyby poddać eksterytorialne moce kontroli i ująć je w karby)". Samo jednak z pozytywnych aspektów globalizacji korzysta. Inaczej nie moglibyśmy przeczytać francuskiego przecież pisma, w polskim wydaniu.
Brakowało mi pisma, które będzie krytykować neoliberalizm piórem wielkich współczesnych myślicieli. W pierwszym numerze można przeczytać teksty m.in. Zygmunta Baumana, Jacques'a Derrida, Ryszarda Kapuścińskiego, Artura Domosławskiego i wielu innych. Charakterystyczną cechą polskiej edycji pisma jest to, że publikowane są tu obok przedruków z francuskiego numeru także teksty naszych rodzimych autorów.
Pismo ma charakter wyraźnie lewicowy i antyneoliberalny i zachwyt z powodu pojawienia się "Le Monde..." na rynku wyraża wiele osób, m.in. redaktorzy "Magazynu Sztuki": "Nareszcie się udało! Od marca w Polsce nowy tytuł prasowy - polska edycja miesięcznika „Le Monde Diplomatique”. Jest nadzieja na przełamanie dychotomicznego dyskursu prawicy i neoliberalizmu. Jest także nadzieja na budowę współczesnego lewicowego języka, a może nawet na podkruszenie wszystkich fobii polskich (autorytaryzmu, antysemityzmu i samczyzmu)."
Pismo jest wyraźnie alterglobalistyczne, w znaczeniu refleksji na temat możliwych innych wariantów globalizacji i sprzeciwia się, jak pisze Zygmunt Bauman "(...) "negatywnej globalizacji" ( czytaj: globalizacji finansów i handlu, informacji i przemocy, przestępczości i bandytyzmu- ale nie instytucji prawnych i politycznych, które mogłyby poddać eksterytorialne moce kontroli i ująć je w karby)". Samo jednak z pozytywnych aspektów globalizacji korzysta. Inaczej nie moglibyśmy przeczytać francuskiego przecież pisma, w polskim wydaniu.
Tag: czasopisma
Ten wpis jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 2.0 Poland.
0 Responses to "Le Monde Diplomatique"
Prześlij komentarz